Во светот на модата, одредено место заземаат иконични изгледи кои ја ловат есенцијата на еден момент и оставаат неизбришливо влијание врз популарната култура.
Еден таков костим беше креацијата на Адам Селман, која Ријана ја носеше на CFDA наградите во 2014 година, нагалено наречен „гол“ фустан . Сега, оние кои ќе се најдат во Лондон ќе имаат историска можност да го видат оригиналниот гол фустан во изложбата Дива, која започнува на 24 јуни во Викторија и Алберт Музејот (V&A).
Изворот на вистинска моќ и влијание
Оваа изложба го следи развојот на терминот „дива“ од 19-тиот век натаму. Помеѓу повеќе од 60 модни изгледи кои ќе бидат изложени, се наоѓа толку многу: од костимот на Елтон Џон за неговиот 50-ти роденден до фустанот во облик на пламен кој Боб Маки дизајнираше за починатата Тина Тарнер.
На изложбата "ДИВА" се открива дека "дива" не е само обично име или термин кој го добиваат изведувачите. Тоа е израз за искуство, преку кое се шири силата и креативноста на иконите во светот на уметноста. Изведувачите преку својата изразност и талент се поврзуваат со публиката, влијаат на нејзината свест и ги менуваат устоличените перцепции.
Извртени стереотипи и прифаќање на промените
Со текот на времето, улогата на "дивата" била предмет на извртување и преосмислување. Некогаш оваа улога била приврзана за негативни конотации, со предодредени стереотипи за изведувачите како арогантни и каприциозни. Но, со текот на времето, "дивите" почнале да ја преземаат својата сопствена моќ и влијание во своите раце, поставувајќи нови стандарди во уметноста и дефинирајќи ги своите сопствени правила.
Кураторката Кејт Бејли беше поттикната да истражи како, точно, терминот „дива“ толку негативни конотации, бидејќи оригинално не претставуваше ништо повеќе од „жена со креативна сила“. „Исклучително талентираните уметници често ги туркаат границите на прифатливото користејќи го својот глас за да ги променат проблематичните состојби и да го позајмат својот глас но надвор од очекувањата“, рече Бејли во разговор за Vogue. „Тие имаат револуционерна жичка, што резултира во добивање на овој вид на углед - и се разбира - мораме да го земеме предвид патријархатот.“
Првиот дел од изложбата детално го деконструира влијанието на патријархатот, презентирајќи студии на животите (и облеките) на оперските ѕвезди и шоу-девојките во викторијанскиот период, како и раните холивудски хероини. Избрани моменти вклучуваат култен фустан кој некогаш и́ припаѓал на Жозефин Бејкер, фустанот носен од Мерилин Монро во „Some Like It Hot“, и различни модни изгледи од оперската гардероба на Марија Калас. Вториот дел од изложбата, пак, се фокусира на земајќи ја за себе оваа етикета од страна на ликовите како Ријана, Лејди Гага и Шер.
Од модна перспектива, одредени стилови се појавуваат одново и одново, особено корсетите. „Тоа е форма на оклоп“, потврдува Бејли. „Во првиот случај, гледаме дека Аделаина Пати, оперска пејачка, го носела како штит, и Грејс Џонс го одразува тој изглед“, објаснува Бејли. Дизајните инспирирани од богињи исто така се популарни - „оние со круни и пелерини“.
Дива не е само изложба на блескавата мода; таа е темелно истражување на трансформативната сила што ја поседуваат исклучителните уметници. Патувањето низ времето и еволуцијата на титулата на дива не нуди само исказ на патријархалното влијание што ја обликува перцепцијата на дивите, туку нè натера да се справиме со силата на креативноста, бунтот и издржливоста што ја дефинираат суштината на дивата. Тоа е славење на оние што ги пречекоруваат границите, предизвикуваат промени и оставаат траен печат врз глобалната културна сцена.
Comentários