Во последниот обид да ги наложи мирот и тишината во своите живописни улици, Милано, италијанската метропола позната по својот безгрижен ноќен живот и културата на аперитиви, воведе контроверзна одлука: Забрана за продажба на сладолед и друга храна која се јаде на нога, после полноќ. Оваа одлука ги става под клуч 12 од најживописните дистрикти во градот, воведувајќи општествена дилема меѓу правото на забава и потребата за јавен мир.
Во официјално соопштение, заменик-градоначалникот одговорен за безбедноста, Марко Гранели, објасни дека целта е да се најде рамнотежа меѓу социјализацијата и забавата, мирот и здравјето на жителите и слободната економска активност на трговците и претприемачите. Сепак, она што најмногу издвојува од оваа мера не е самата забрана, туку специфичната цел на сладоледот, кој кај многумина предизвика негодување и потсетува на длабоко врежаната култура на уживање во сладолед по касните часови.
Милано, срцето на Италијанската банкарска и технолошка индустрија, секогаш бил симбол на напорна работа и иновативност, што го направи понатамошното ограничување на ноќниот живот уште повеќе контроверзно. Градоначалникот Giuseppe Sala изјави дека мора да слушне сè страни, вклучително и тие кои работат и сакаат да водат бизнис во текот на ноќта. Сепак, критичарите на оваа одлука се прашуваат дали забраната навистина ја адресира коренот на проблемот или поради неа трговците ќе понесат непропорционално голем товар.
Поддршката и спротивставувањето на оваа забрана се допираат до разбирањата на локалната идентитетска култура, како и содржината на ноќниот живот каде сладоледот е повеќе од само појадок; тој е део од италијанската душа. Новинска статија "Il Giornale" дури отиде толку далеку да прокоментира дека градоначалникот "ја објавил војна на сладоледот".
Бизнис-заедницата, исто така, се огласи против оваа одлука. Лино Стопани, претседател на италијанската федерација на јавни и туристички оператори, истакна дека инцијативата не решава проблем, туку нанесува штета на бизнисите кои го зајакнуваат и збогатуваат градот.
Останува да видиме дали ќе има простор за компромис или предлози за промена на планот пред финалниот рок на почетокот на мај, како и дали историјата ќе се повтори како во 2013 година, кога слична одлука за кратко беше воведена, па повлечена по "недоразбирање". Вистинското прашање е: дали Милано ќе може да најде начин да го балансира својот богат социјален живот со потребите на своите жители за мир и спокојствие
Comments