Климт по рускиот уметник Андреј Кезин

Во изминатата деценија, рускиот уметник Андреј Кезин создава фотографии кои ги опишува како „постмодерни копии на Климт“.

Првата идеја за воена верзија на познатата слика на Климт „Бакнежот“ (1907-08) му дојде на Кезин во 2014 година, кога Русија го анектираше Крим. Во тоа време со семејството живеел во Санкт Петербург. Тој беше вознемирен од агресивната реторика што ја зафати руската телевизија во тој период. Но, смета дека сите граници биле поминати, кога неговиот син се вратил од училиште и го замолил да му купи „телњашка“, кошула со сини пруги што ја носеше руската војска, за парадата каде тој и неговите соученици требаше да пеат воена химна. „Тогаш ми беше јасно дека мораме да ја напуштиме Русија“, објаснува тој. Кезин и неговата сопруга аплицирале за уметничка виза и се преселиле во Берлин со нивните две деца.

Осум години подоцна, кога Русија ја нападна Украина на 24 февруари, Кезин веќе имаше златно ќебе слично на Климт во своето студио. „Го чував, и знаев дека дојде времето за овој проект“, вели тој. Во тоа време тесно соработуваше со украинската сценографка Ксенја Казимирова. Таа му ја раскажа приказната за нејзината блиска пријателка Јулија Сиренко, која тогаш престојуваше со неа во Берлин, и нејзиниот сопруг Јури, кој се врати дома во Харков.

Пред воената агресија на Русија, Јулија и Јури штотуку се вселија во нов стан. Тие вршеа поправки и ја подготвуваа својата шестгодишна ќерка за првата година на училиште. Војната им го сврте животот наопаку.

Јулија ги зела ќерката и свекрвата и побегнала во куќата на Казимирова во Берлин. По еден месец волонтирање, Јури се приклучи на одбранбената војска. Но, Јулија знаеше дека мора да се врати дома за да им помогне на нејзиниот сопруг и земјата. „Ги сакам Берлин и Европа како гостин. Но, не сакам да го живеам животот таму“, вели таа.

Бакнежот е слика масло на платно со додадени златни листови, сребро и платина од австрискиот симболист сликар Густав Климт. Тој бил насликан во одреден момент во 1907 и 1908 година, за време на екот на она што учените го нарекуваат неговиот „Златен период“.

По еден месец, ќерката и свекрвата на Јулија и́ се придружија во Лавов. „Ако нешто се случи, границата е близу и можеме да заминеме“, вели таа. Сега, Јулија патува меѓу Лавов и Харков, организира групно финансирање и обезбедува на војската автомобили, радија, храна и лекови. „Маж ми ми праќа пораки кога ќе може да ме види. Ми кажува датум и локација - честопати тоа е град во кој никогаш не сум била - за да можам да дојдам и да бидам со него една вечер“, вели Јулија.

Јулија и Јури го поминаа шестиот роденден на нивната ќерка и нивната осма годишнина од бракот разделени. Но, тие добија еден подарок од нивната пријателка Казимирова: слика која ја слави нивната љубов.

Кезин и Казимирова решија да ја раскажат приказната на двојката преку уметност, а парите што ги финансираа од продажбата на принтовите ги донираа на бригадата на Јура. За да го исценираат делото, тие најмиле двајца модели, кои личат на Јулија и Јури да се облечат како украински воен војник и неговата љубовница. Жената, која наликува на црвенокосата жена на сликата на Климт, носи златен фустан со свеќа. На сликата, парот се бакнува под златно ќебе. Наместо да стојат во поле со цвеќиња, како оригиналот на Климт, парот се крие во барака со сини ѕидови - жолтата и сината боја ги претставуваат боите на украинското знаме.

„Кога ја видов сликата“, вели Јулија, „веднаш се препознав на неа. Јас и мојот сопруг се збогувавме многу пати - на граница, во Украина и кога тој отиде во војска. Имавме толку многу последните бакнежи, не знаејќи кој навистина би бил последниот“.