Од Клер Мозес за Њујорк Тајмс
2 октомври 2023 година
Во август, црна мечка касна човек кој кампуваше во Колорадо, официјалните лица дадоа изјава за „активност на мечките“ во Тенеси откако една се обиде да најде храна во автомобил, а гризли нападна маж во Вајоминг.
Во септември, црна мечка и нејзините младенчиња јадеа крофни Криспи Крем на Алјаска, друга црна мечка го предизвика затворањето на Волт Дизни Ворлд на Флорида, а властите во Монтана еутанизираа гризли кој упадна во дом и фатално нападна жена претходното лето. .
И почнувајќи од среда, Неделата на дебелите мечки, годишен натпревар за крунисување шампион меѓу стотиците големи мечки од Националниот парк и резерватот Катмаи во Алјаска, ќе понуди задоволство во вестите на многу луѓе.
Значи, што се случува?
Дел од причините зошто приказните за мечките беа толку неизбежни во изминатите неколку месеци е тоа што на некои места, вклучително и во Монтана и Флорида, популацијата и на мечките и на луѓето се зголеми во последниве години, што доведе до повеќе средби. Постојано растечкото присуство на социјалните медиуми и метеорскиот пораст на TikTok исто така одиграа голема улога.
„Постои судир на фактори кои може да направат да изгледа како мечките да се апсолутно насекаде“, рече Емили Бел, директорка на Центарот за дигитално новинарство на Универзитетот Колумбија. „Неделата на дебелите мечки не беше настан за кој некој зборуваше пред пет или 10 години“.
Периодот од годината е еден таков фактор. Има повеќе интеракции меѓу луѓето и мечките кон крајот на летото и почетокот на есента, рече Грег Лемон, портпарол на Одделот за риби, диви животни и паркови во Монтана, бидејќи мечките бараат храна пред почетокот на зимата, а луѓето одат на лов.
Исто така, повеќе луѓе истражуваа места кои претходно беа помалку популарни, но стекнаа слава на социјалните мрежи, рече Дејон Брокстон, известувач за емитување вести во KMOV во Сент Луис, кој порано го покриваше Националниот парк Јелоустоун. Едно такво место е националниот парк Глечер во Монтана, каде што летово е видена гризли како пешачи меѓу луѓето.
Гризли мечките се заштитени на федерално ниво од 1970-тите, а нивната популација расте. Вајоминг минатата година поднесе петиција за отстранување на гризли мечките околу Јелоустоун од списокот на загрозени видови, со поддршка од Монтана и Ајдахо. Службата за риби и диви животни на САД го разгледува ова прашање.
„Секоја година ги има се повеќе но не́ има повеќе и нас, луѓето“, рече Лемон.
Не е само тоа што на некои места има повеќе интеракции меѓу мечки и луѓе. Слушаме за нив одново и одново. Мечките и нивните лудории се совршена храна за кратки видео клипови (како онаа мечка која учтиво ја затвора влезната врата, онаа која краде грицки од 7-Eleven и оваа мечка се појавува на пикник). И штом ќе погледнете едно видео со мечка, алгоритмите на социјалните платформи може да ви послужат постојана понуда од нив.
Новинските организации, исто така, се борат да ја вратат големата публика која ја добија за вестите поврзани со Ковид, рече г-ѓа Бел. Приказните за мечките често носат многу читатели.
Секогаш кога Лемон, од одделот за риби, диви животни и паркови во Монтана, ќе напише соопштение за мечка во интеракција со човек, вели тој: „Шоуто „Денес“ не́ бара- тоа е едноставно лудница“. Од јуни, „Денес“ објави најмалку четири прилози за мечките. (Њујорк тајмс не е исклучок - објавивме најмалку седум статии за мечките ова лето, не вклучувајќи ја оваа.)
Брокстон, известувач за емитување вести, рече дека видел побарувачка од публиката за фамилијарна содржина за животните и дека знаел дека видеата што прикажуваат интеракции со луѓе ќе бидат забележани.
„Бараме се́ што ќе го привлече вниманието на луѓето“, рече Брокстон, кој и самиот имаше блиска средба со диви животни - бизони - која стана вирално во 2020 година.
Медиумското внимание може да делува како потсетување на она што стана познато како „Лето на ајкулата“ во 2001 година, кога вестите немилосрдно покриваа напади на ајкули на Флорида, Бахамите и на други места. Во тоа време, научниците рекоа дека стравувањата од такви инциденти се претерани.
Новинските организации кои известуваат за средби со диви животни или напади на животни треба да обезбедат доволно информации и контекст за јавноста да го разбере ризикот, рече Тед Спајкер, претседател на одделот за новинарство на Универзитетот во Флорида. Репортерите кои ги покриваат овие стории, рече тој, треба да прашаат: „Која е поголемата слика? Кои се причините за зголемувањето на овие вести?“
Еден од недостатоците на кратките видеа е тоа што тие не ги учат луѓето ништо, рече Мајкл Орландо, шеф на програмата за управување со мечки во Комисијата за зачувување на рибите и дивиот свет на Флорида, кој работи со мечки од 1996 година.
„Тоа е повеќе забава отколку едукативно“, рече тој.
Тој додаде дека има една конзистентна порака за јавноста: „Ве молиме, немојте ниту намерно или ненамерно да храните мечки. Никогаш не завршува добро за мечката“.
Comments