Во најавата за промоцијата на „Џинџуџе во земјата на афионите„ (27 мај ,20 часот во МКЦ), и одбележување на 20 години постоење на едицијата „Магма“ беше протнато и следното:
„Мал концерт инспириран од расказите во книгата, ќе одржи музичкиот состав „Бонсаи афиони“ ( Владимир Лукаш, Владо Манчевски, Владимир Мартиновски, Вук Митевски.)” - двајца од нив се вклучени во антологијата, па е и некако природно што ќе нè почастат со концерт.
Што можеме да очекуваме доколку претпоставиме дека Бонсаи афиони е збир на поединечните проекти на неговите членови? Тројца Владимири и еден Вук? Дали е воопшто фер да се обидеме да го одговориме ова прашање, посебно знаејќи дека сите имаат креативни кариери кои можат да населат барем осуммина луѓе.
Владимир Лукаш е деновиве познат како писател и ликовен уметник во еднаква мера, но и како музичар (Свирачиња, Поклон!) .
Вук Митевски е познат како режисер, арт директор и скулптор, но и како тапанар и музичар (Поклон!) .
Мартиновски е примарно познат како писател и универзитетски професор, но и како музичар (Баклава).
Владо Манчевски – Волтер Мани Ал Хаким е целосно посветен на музиката. Од 2015 до сега се има потпишано на осум музички проекти како вокал, композитор, текстописец, продуцент и гитарист.
Со напомена: она ‘примарно познат’ земете го со големо ’ако’ и секако, сигурни сме дека професионалните биографии имаат многу повеќе што да кажат за оваков профил на ренесансни луѓе, кои од една страна се џек на сите занаети но и умешни во секоја од нив.
Дали доколку го поставиме прашањето: Дали Бонсаи афиони ќе бидат збир на музичките проекти на групава – најчесто опишувани како експериментални, рок, перформанс и поезија со музика?
Еве што одговори Лукаш кога го прашавме:
„Квартетот е оформен специјално за промоцијата и не знам дали ќе постои и понатаму. Во однос на музиката што ќе ја изведуваме, станува збор за слободна импровизација на претходно зададена форма, со елементи на џез, хардкор, современа класична музика, ритуални напеви од барем три непостоечки амазонски племиња, нежен нојс и секако - малку шлагер. Во Свирачиња и Поклон! членувале три од четирите члена на Бонсаи афиони, така што, сигурно ќе ставиме по една лажичка и од тие зачини во нашата звуковна чорба.„
Кога чорбата била супа:
תגובות