НАИРОБИ, Кенија (АП) - По преземањето на тронот во 1952 година, кралицата Елизабета Втора наследи милиони поданици ширум светот, против волјата на многу од нив. Денес, во поранешните колонии на Британската империја, нејзината смрт носи комплицирани чувства, вклучувајќи го гневот.
Надвор од официјалните изрази на сочувство кои ја фалат долговечноста и службата на кралицата, има одредена горчина за минатото во Африка, Азија, Карибите и на други места. Разговорот се сврте кон наследствата на колонијализмот, од ропството до физичките казнувања во африканските училишта до ограбени артефакти кои се чуваат во британските институции. За многумина, кралицата го претставуваше сето тоа во текот на нејзините седум децении на тронот.
Во Кенија, каде што пред децении младата Елизабета дозна за смртта на нејзиниот татко и за нејзината огромна нова улога како кралица, адвокатката по име Алис Муго сподели на интернет фотографија од избледениот документ од 1956 година. Тој беше издаден четири години откако кралицата владеењеше, и сведочеше за остриот одговор на Британија на бунтот Мау Мау против колонијалното владеење.
„Дозвола за движење“, се вели во документот. Додека над 100.000 Кенијци беа собрани во логори под лоши услови, други, како бабата на Муго, беа принудени да бараат британска дозвола да можат да се движат од место до место.
„Повеќето од нашите баби и дедовци беа угнетувани“, напиша Муго на Твитер неколку часа по смртта на кралицата во четвртокот. „Не можам да тагувам“.
Но, претседателот на Кенија во заминување, Ухуру Кенијата, чиј татко, Џомо Кенија, беше затворен за време на владеењето на кралицата пред да стане првиот претседател на земјата во 1964 година, ги игнорираше проблемите од минатото, како и другите африкански шефови на држави. „Најкултната фигура на 20-от и 21-от век“, ја нарече Ухуру Кенијата.
Гневот дојде од обичните луѓе. Некои повикаа на извинување за злоупотребите во минатото како ропство, други за нешто поопипливо.
„Овој комонвелт на нации, тоа богатство и́ припаѓа на Англија. Тоа богатство е нешто кое никогаш не се споделува“, рече Берт Самуелс, член на Националниот совет за репарации во Јамајка.
Владеењето на Елизабета ја доживеа тешко освоената независност на африканските земји од Гана до Зимбабве, заедно со низа карипски острови и нации долж работ на Арапскиот Полуостров.
Некои историчари ја гледаат како монарх кој помогнал да се надгледува претежно мирната транзиција од Империја во Комонвелт, доброволно здружение на 56 нации со историски и јазични врски. Но, таа беше и симбол на нацијата која често безобзирно јаваше над луѓето што ги потчинуваше.
Имаше неколку знаци на јавна тага, па дури и интерес за нејзината смрт низ Блискиот Исток, каде што многумина сè уште ја сметаат Британија одговорна за колонијалните дејства што привлекоа голем дел од границите на регионот и ги поставија темелите за многу од неговите модерни конфликти. Во саботата, владетелите на Хамас во Газа го повикаа кралот Чарлс III да ги „коригира“ одлуките за британскиот мандат за кои рекоа дека ги угнетувале Палестинците.
Во етнички поделениот Кипар, многу кипарски Грци се сеќаваа на четиригодишната герилска кампања што се водеше во доцните 1950-ти против колонијалното владеење и на рамнодушноста на кралицата согледана за маките на девет лица кои британските власти ги погубија со бесење.
Јанис Спанос, претседател на Здружението на националната организација на кипарските борци, рече дека кралицата „многумина ја сметаат за одговорна“ за трагедиите на островот.
Сега, со нејзиното заминување, има нови напори за помирување со колонијалното минато или за негово сокривање.
Индија ги обновува своите напори за време на премиерот Нарендра Моди за отстранување на колонијалните имиња и симболи. Земјата одамна продолжи понатаму, дури и ја престигна британската економија по големина.
„Мислам дека немаме место за кралеви и кралици во денешниот свет, бидејќи ние сме најголемата демократска земја во светот“, рече Дирен Синг, 57-годишен претприемач од Њу Делхи.
Имаше одредена симпатија за Елизабета и околностите под кои таа беше родена и потоа во која беше втурната.
Во главниот град на Кенија, Наироби, жителот Макс Кахинди се сети на бунтот во Мау Мау „со многу горчина“ и се присети како некои старешини биле приведени или убиени. Но, тој рече дека кралицата тогаш била „многу млада дама“ и верува дека некој друг веројатно ги водел британските работи.
„Не можеме да ја обвинуваме кралицата за сите страдања што ги имавме во тој момент“, рече Кахинди.
Тимоти Каљегира, политички аналитичар во Уганда, рече дека постои долготрајна „духовна врска“ во некои африкански земји, од колонијалното искуство до Комонвелтот. „Тоа е момент на болка, момент на носталгија“, рече тој.
Достоинствената личност и возраста на кралицата и централноста на англискиот јазик во глобалните работи се доволно моќни да ублажат некои критики, додаде Каљегира: „Таа повеќе се гледа како мајка на светот“.
Измешани гледишта беа пронајдени и на Карибите, каде што некои земји го отстрануваат британскиот монарх како шеф на државата.
„Имате контрадикторна свест“, рече Мазики Тејм, виш предавач по развојни студии на Универзитетот на Западни Инди во Јамајка, чиј премиер најави за време на овогодинешната посета на принцот Вилијам, кој сега е престолонаследник, и на Кејт дека островот имал намера да стане целосно независен.
Се чини дека помладата генерација на кралски членови има поголема чувствителност на импликациите на колонијализмот, рече Тејм - за време на посетата, Вилијам ја изрази својата „длабока тага“ за ропството.
Надин Спенс, активистка, рече дека благодарноста за Елизабета кај постарите Јамајканци не е изненадувачка бидејќи Британците ја претставија како „оваа добронамерна кралица која отсекогаш внимавала на нас“, но младите не се воодушевени од кралското семејство.
„Единствено што забележав за смртта на кралицата е дека таа умре и никогаш не се извини за ропството“, рече Спенс. „Таа требаше да се извини“.
___
Новинарите на Асошиетед прес ширум светот придонесоа за овој извештај.
Comments